Witold Friemann

---

Życiorys

Witold Friemann, syn Alfonsa i Marii z Brodowskich, swoją przygodę z muzyką rozpoczął pod skrzydłami Pawła Romaszki, który nauczył go gry na fortepianie, oraz Marka Zawirskiego, który wprowadzał go w tajniki teorii muzyki. Kontynuując naukę do 1909 roku, studiował w konserwatorium warszawskim pod okiem takich wybitnych pedagogów jak Zygmunt Noskowski oraz Roman Statkowski, gdzie zyskał wiedzę z zakresu kompozycji i instrumentacji. Dodatkowo, kształcił się także pod kierunkiem Aleksandra Michałowskiego w zakresie fortepianu, a być może również Piotra Maszyńskiego.

W latach 1909–1913 Friemann przebywał w Lipsku oraz Meiningen, gdzie rozwijał swoje umiejętności pod okiem Maxa Regera, specjalizując się w kompozycji, oraz Josepha Pembaura syna, w zakresie fortepianu. Jego kariera pianisty rozpoczęła się obiecująco, gdy w 1914 roku zadebiutował w Lipsku. Niestety, wybuch I wojny światowej spowodował przerwę w jego występach, jednak już od 1921 roku, po zakończeniu działań wojennych, powrócił do działalności koncertowej we Lwowie, gdzie sprowadził go Adolf Chybiński.

W Lwowie, do 1929 roku, prowadził klasę fortepianu w konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego, które organizowało kursy koncertowe. W tym czasie zyskał uznanie jako kompozytor, a szczególne uznanie przyniosły mu jego liryki wokalne, które interpretowała m.in. Ada Sari. Jego utwory fortepianowe również cieszyły się popularnością i były często wykonywane na koncertach kompozytorskich we Lwowie.

W roku 1929 Friemann przeniósł się do Katowic na cztery lata, gdzie zainicjował działalność Śląskiego Konserwatorium Muzycznego, samemu pełniąc funkcję dyrygenta. To właśnie z jego inicjatywy powstała jedyna w Polsce Wojskowa Szkoła Muzyczna przy tej uczelni. W 1933 roku ponownie osiedlił się w Warszawie, gdzie w Polskim Radio najpierw pracował jako „kontroler muzyki”, a później jako „referent muzyki poważnej”.

W 1938 roku akompaniował na fortepianie śpiewaczce Barbarze Malinowskiej (znanej jako Iza Rola) podczas nagrań swoich pieśni dla wytwórni płytowej Syrena Rekord. W czasie drugiej wojny światowej był aktywnym uczestnikiem koncertów konspiracyjnych. Po wojnie, od 1946 roku, przez 17 lat działał jako dyrygent chóru oraz nauczyciel gry na fortepianie w zakładzie dla osób niewidomych w Laskach, gdzie pozostał nawet po przejściu na emeryturę.

W 1963 roku Friemann otrzymał Nagrodę II stopnia Ministra Kultury i Sztuki za swoją twórczość fortepianową i wokalną. W maju 1972 roku zaszczycono go tytułem Honorowego Obywatela Miasta Konina. Witold Friemann zmarł i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 12-5-9,10.

Ordery i odznaczenia

Witold Friemann, jako osoba o bogatym dorobku, został uhonorowany licznymi odznaczeniami. Wśród nich szczególnie wyróżniają się następujące medalowe i odznaczeniowe zasługi:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski przyznany w 1960 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, który otrzymał dwukrotnie: po raz pierwszy 31 stycznia 1939 roku, a następnie w 1958 roku,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, który został mu nadany 19 stycznia 1955 roku,
• Medal Pontyfikatu Papieża Pawła VI.

Upamiętnienie

W 2008 roku, jedno z rond w Koninie zostało uhonorowane imieniem Witolda Friemanna. To ważne wydarzenie podkreśla jego wkład i znaczenie, jakie miał dla lokalnej społeczności.

---

Oceń: Witold Friemann

---