Roman Szymon Pawlicki

---

Życiorys

Roman Szymon Pawlicki był absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Na przełomie lat 50-tych pełnił funkcję kierownika Powiatowego Domu Kultury w Koninie. W tym okresie założył oraz reżyserował koniński kabaret „Koński Ogon”. W latach 1960–1961 występował w Teatrze im. Fredry w Gnieźnie. W następnych latach wskoczył na deski różnych teatrów, w tym: Teatru Ziemi Krakowskiej w Tarnowie (1965-1966), Teatru im. Mickiewicza w Częstochowie (1966-1967), oraz Teatru im. Bogusławskiego w Kaliszu (pierwszy okres 1967-1969 oraz drugi 1970-1973). Swoją karierę kontynuował w Teatrze Polskim w Bydgoszczy (1969-1970), a także w Teatrze Ziemi Gdańskiej w Gdyni (1973), Starym Teatrze w Krakowie (1979-1980) oraz w Teatrze Dramatycznym w Gdyni (1974-79 i 1980-81).

W okresie PRL, Pawlicki był aktywnym opozycjonistą, pełniąc rolę członka NSZZ Solidarność. W sierpniu 1980 roku przewodniczył komitetowi strajkowemu w Teatrze Dramatycznym i reprezentował teatr jako delegat do Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej. W listopadzie tego samego roku przewodniczył strajkowi pracowników kultury w Urzędzie Wojewódzkim w Gdańsku, podpisując porozumienie z rządową komisją resortową. Również w lipcu 1981 roku, stał się delegatem na I Walny Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Gdańskiego, a w tym samym czasie uczestniczył w I Krajowym Zjeździe „S” w 1981 roku. Jego zaangażowanie w ruch opozycyjny zaowocowało współorganizowaniem I Przeglądu Piosenki Prawdziwej „Zakazane Piosenki” w Gdańsku.

W wyniku swojego działania w Komitecie Strajkowym Stoczni Gdańskiej został aresztowany i brutalnie pobity przez Milicję Obywatelską w grudniu 1981 roku. Jego detencja trwała do 27 września 1982. Po opuszczeniu więzienia, zakazano mu powrotu do macierzystego teatru, co nie przerwało jednak jego działalności na rzecz „Solidarności”. W latach 1983–1989 pracował w zawodzie cieśli, jednocześnie współorganizując uroczystości religijno-patriotyczne, m.in. w kościele św. Stanisława Kostki w Warszawie oraz Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gdyni.

W maju i sierpniu 1988 roku pełnił rolę drukarza komunikatów strajkowych podczas strajków na Wybrzeżu, a także był współorganizatorem Komitetu Obywatelskiego w Gdańsku w 1989 roku. Pełnił funkcję przewodniczącego Biura Kultury Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”. W latach 1990–1994 był radnym w Gdyni, zdobywając mandat z listy Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. W latach 1990–1991 zachował stanowisko wiceprzewodniczącego Rady Miasta i pracował w kancelarii prezydenta Lecha Wałęsy. Pawlicki był także czynnym działaczem Ligi Morskiej i Rzecznej, odgrywając ważną rolę w latach 1990-2005.

W 1998 roku objął przewodniczenie w Społecznym Komitecie Budowy Pomnika Marynarza Polskiego w Gdyni. Po przejściu na emeryturę w 2000 roku, zamieszkał w Ślesinie, a w 2011 roku zyskał tytuł honorowego gospodarza Salonu Poezji Anny Dymnej w Konińskim Domu Kultury. Zmarł 26 stycznia 2021 roku w Koninie, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu parafialnym przy ul. Kolskiej.

Ordery i odznaczenia

Roman Szymon Pawlicki otrzymał szereg wyróżnień za swoją działalność na rzecz kultury i społeczeństwa. Wśród najważniejszych odznaczeń znajdują się:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 2007 roku,
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, również z 2007 roku,
• Krzyż Wolności i Solidarności, otrzymany w 2015 roku.

Upamiętnienie

W 2018 roku zrealizowano film dokumentalny zatytułowany „Wspomnienie to cicha nuta…”, który powstał pod kierunkiem reżysera Andrzeja Mosia.

Filmografia

Filmy, w których występował Roman Szymon Pawlicki, obejmują szeroki wachlarz ról, często ukazujących jego wszechstronność aktorską. Oto lista jego filmowych osiągnięć:

• 1995: Gracze jako on sam,
• 1992: Księga Krzysztofa Kolumba jako konający marynarz,
• 1991: Skarga jako lekarz,
• 1986: Słońce w gałęziach jako ojciec Ani,
• 1983: Stan wewnętrzny jako on sam,
• 1981: Derwisz jako Ishak,
• 1980: Blisko serca jako Komisarz Drew,
• 1980: Dzień Wisły jako partyzant z oddziału AL (nie występuje w napisach),
• 1979: Kobieta i kobieta jako Andrzej, mąż Ireny,
• 1979: Prom do Szwecji jako lekarz,
• 1978: Po tamtej stronie świec jako Czako,
• 1977: Ostatnie okrążenie jako strażnik na Pawiaku (nie występuje w napisach),
• 1971: Noce i dnie jako Wojnarowski.

Widzowie mieli także okazję podziwiać go w serialach telewizyjnych, z których najważniejsze to:

• 1989: Rzeka kłamstwa (odcinki 4, 5, 6 i 7) jako Serafin,
• 1977: Polskie drogi (odcinek 8) jako motorniczy Szymusik,
• 1976: Wakacje (odcinki 3 i 4) jako Kazimierz Sykus, kierownik PGR-u w Gorzyjałkach.

Nie tylko jednak jako aktor dał się poznać. W ramach współpracy realizatorskiej brał udział w:

• 1990: Grudzień ’70 – Materiały.

Pawlicki był również lektorem, użyczając swojego głosu w kolejnych produkcjach:

• 2013: Stanisław Czerniak – pisarz autentyczny,
• 2010: Antoni Serbeński. Wiosna, maj…,
• 1991: Teoś.

---

Oceń: Roman Szymon Pawlicki

---