Włodzimierz Sznajder to postać, która zasługuje na szczególną uwagę w polskiej historii. Urodził się 14 grudnia 1903 roku w Koninie, a swoje życie zakończył 23 lutego 1995 roku. Był nie tylko nauczycielem, ale także oficerem w Wojskiem Polskim, co podkreśla jego zaangażowanie w kwestie patriotyczne i edukację.
Jako malarz amator, Sznajder wyraził swoją twórczą duszę poprzez sztukę, która w jego przypadku stanowiła sposób na wyrażenie emocji i myśli. Jego życie i osiągnięcia są przykładem, jak różnorodne mogą być drogi człowieka, który godzi obowiązki zawodowe z pasją artystyczną.
Życiorys
Włodzimierz Sznajder jako dziecko, w wieku 10 lat, rozpoczął naukę w Szkole Handlowej w Koninie, która miała swoją siedzibę przy Dużym Rynku, obecnie znanym jako plac Wolności. Mieściła się ona w Domu Zemełki. Kiedy na świecie zapanował chaos I wojny światowej, jego ojciec, będący urzędnikiem carskiej Akcyzy, otrzymał nakaz ewakuacji biura Akcyzy do Rosji, co zmusiło całą rodzinę do przeniesienia się do Morszańska, usytuowanego w guberni Tambowskiej.
W Morszańsku, Włodzimierz miał możliwość rozwoju, ponieważ miasto dysponowało gimnazjum oraz teatrem. Jego talent i zapał sprawiły, że podjął pracę w teatrze, gdzie pełnił funkcję maszynisty oraz pomocnika dekoratora. To tutaj zrodziła się jego pasja do malarstwa, która miała znaczący wpływ na jego późniejsze życie.
Po siedemnastu latach spędzonych w Rosji, w 1921 roku rodzina Sznajderów powróciła do Konina. Włodzimierz zdobędzie przyspieszone egzaminy gimnazjalne, co otworzyło mu drogę do dalszej edukacji. Został powołany do wojska, gdzie ukończył szkolenie w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 4, zdobywając stopień plutonowego podchorążego.
Po uzyskaniu nominacji oficerskiej, wziął ślub z Marią Kukulską, swoją byłą koleżanką szkolną oraz nauczycielką w szkole podstawowej w Lądku. Po wojskowej służbie pracował jako powiatowy instruktor L.O.P.P. W 1939 roku, w czasie II wojny światowej, z postanowieniem służby w stopniu porucznika rezerwy piechoty w 68 pułku piechoty, 17 Dywizji Piechoty, wziął udział w walkach. Podczas jednej z bitew, pod Łukowem, został ranny i trafił do polowego szpitala. W tym czasie, część jego pułku brała udział w obronie Warszawy, a inni oficerowie zostali skierowani na wschód. Z tragicznych doniesień, wielu z nich zostało później zamordowanych przez Rosjan w Katyniu.
Po zakończeniu działań wojennych, Włodzimierz zdobył kwalifikacje jako nauczyciel wychowania plastycznego. Razem z żoną uczyli w szkole podstawowej w Lądku, a on pełnił również funkcję wizytatora szkół w powiecie słupeckim, zajmując się lekcjami z zakresu wychowania plastycznego. W 1976 roku Sznajder osiedlił się na stałe w Koninie. W wyniku rozkazu MON nr 19 z dnia 23 lutego 1993 roku, został awansowany na stopień kapitana.
Twórczość
W okresie przed powrotem do Konina, artysta skupił się głównie na tworzeniu martwych natur i pejzaży. W jego twórczości dominowały różne techniki, w tym olejne i akwarelowe, a także suchy pastel, co pozwalało mu na eksplorację bogactwa form i kolorów. Z biegiem czasu jego zainteresowania przesunęły się w stronę kwiatów, co zaowocowało fascynacją tym motywem oraz intensywnym użyciem barw.
W latach 80-tych, jego obrazy zaczęły dokumentować uliczki oraz domy starego Konina, przywołując charakterystyczną architekturę oraz atmosferę tego miejsca. Powstało wiele prac wykonanych różnymi technikami graficznymi, takimi jak ołówek, mazak i tusz, z dodatkowymi akcentami w postaci akwarelowych podmalówek. Część z tych wartościowych dzieł została wydana za jego życia w albumie zatytułowanym „Mój Konin”, co pozwoliło na ich szerszą ekspozycję i docenienie przez szerszą publiczność.
Wystawy
Artysta aktywnie uczestniczył w wystawach dzieł nauczycieli plastyków, a także organizował wystawy poplenerowe oraz indywidualne. Jego prace były prezentowane w różnych miejscach, w tym w Warszawie, Poznaniu, Wrocławiu, Włocławku, Kole oraz Słupcy. Szczególnie często można było go zobaczyć w Koninie, w takich instytucjach jak Dom Kultury „Klub Hutnik”, Koniński Dom Kultury, Centrum Kultury i Sztuki czy Muzeum Okręgowe.
Publikacje
Włodzimierz Sznajder jest autorem kilku istotnych publikacji, które odzwierciedlają jego związek z Koninem oraz podejście do kwestii społecznych. Jego pierwsza książka, zatytułowana „Mój Konin”, została wydana w 1993 roku przez Wydział Spraw Społecznych Urzędu Wojewódzkiego w Koninie.
Kolejna ważna pozycja to „Malowałem Konin”, wydana w 2014 roku przez Urząd Miejski. Książka ta ma numer ISBN 978-83-62888-36-8 i stanowi cenny komentarz do życia oraz kultury tego regionu.
Odznaczenia i Wyróżnienia
Włodzimierz Sznajder jest osobą, która zasłużyła się w wielu dziedzinach, co zostało docenione poprzez nadanie mu licznych odznaczeń. Oto niektóre z nich:
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1994 roku,
- Złoty Krzyż Zasługi, otrzymany w 1983 roku,
- Medal za Udział w Wojnie Obronnej 1939, uzyskany w 1990 roku,
- Złota Odznaka Związku Nauczycielstwa Polskiego, przyznana w 1974 roku,
- Odznaka Honorowa za Zasługi w Rozwoju Województwa Poznańskiego, nadana w 1966 roku,
- Odznaka za Zasługi dla Miasta Konina, otrzymana w 1982 roku,
- Odznaka „Przyjaciel Dziecka”, przyznana w 1984 roku.
Przypisy
- Instytut Pamięci Narodowej-I.P.N. Kraków Zbrodnia katyńska. Najważniejsze fakty [online], Instytut Pamięci Narodowej - Kraków [dostęp 21.09.2023 r.]
- 1939 r. [online], www.lukow-historia.pl [dostęp 21.09.2023 r.]
- Maria Sznajder [online], CSW2020 [dostęp 31.08.2023 r.]
- Malowałem Konin - Włodzimierz Sznajder | książka w tezeusz.pl książki promocje, używane książki, nowości wydawnicze [online], tezeusz.pl [dostęp 23.07.2023 r.]
- Mój Konin [online], www.konin-pbp.sowa.pl [dostęp 23.07.2023 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Błażej Osowski | Paweł Antkowiak | Stefania Esse | Ryszard Rosin | Zygmunt Kowalczykiewicz | Bożena Mikołajczyk | Antoni Czubiński | Józef Lewandowski (historyk) | Krzysztof Szamałek | Eryk Rosin | Andrzej Dragan | Konrad Białecki | Henryk PanerOceń: Włodzimierz Sznajder