Władysław Baranowski (socjalista)

---

Życiorys

Władysław Baranowski przyszedł na świat w rodzinie chłopskiej, będącej dzieckiem Antoniego i Reginy z domu Wojtyłło. Po zakończeniu edukacji w gimnazjum rozpoczął pracę jako tokarz. W około 1911 roku zdecydował się na przystąpienie do Polskiej Partii Socjalistycznej, co rozpoczęło jego aktywność polityczną. Obawiając się represji w kraju, wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie od 1913 roku był członkiem Komitetu Obrony Narodowej.

W wyniku wybuchu I wojny światowej, Baranowski wrócił do Polski, a w 1915 roku wstąpił do Legionów. Po kryzysie przysięgowym znalazł się w sytuacji internowania w Szczypiornie oraz Łomży. Po wyjściu z obozu w 1918 roku, zajął się służbą w Milicji Ludowej PPS, awansując na stanowisko oficera, a następnie brał udział w walkach podczas wojny polsko-bolszewickiej.

Od 1919 roku aktywnie działał w różnych związkach zawodowych. Pełnił funkcję przewodniczącego w Związku Zawodowym Robotników Rolnych RP w latach 1920–1921, a później był zaangażowany w Związek Zawodowy Małorolnych RP (1929–1939) oraz Związek Pracowników Komunalnych i Użyteczności Publicznej w Polsce (1934–1939). Baranowski próbował swoich sił w wyborach do Sejmu w 1922 roku z ramienia PPS, jednak nie zdobył mandatu poselskiego. Dwa lata później rozpoczął działalność w Wydziale Wiejskim Centralnego Komitetu Wykonawczego PPS.

W wyborach parlamentarnych w 1928 roku zdołał zdobyć mandat poselski w okręgu nr 24 (Łuków) z listy nr 2 (PPS), a w trakcie swojej kadencji brał czynny udział w pracach komisji skarbowej. Od 1934 roku przynależał do Rady Naczelnej PPS, a w 1938 roku został radnym Warszawy, reprezentując tę właśnie partię. W czasie wojny obronnej w 1939 roku zasiadał w Komitecie Obywatelskim, a po kapitulacji miasta został jednym z 12 zakładników, mających na celu zabezpieczenie przed aktami sabotażu.

W okresie niemieckiej okupacji angażował się w prace warszawskiego Okręgowego Komitetu Robotniczego Polskiej Partii Socjalistycznej – Wolność, Równość, Niepodległość. Po zakończeniu swojego żywota, Baranowski został pochowany na cmentarzu Bródnowskim. Po ekshumacji w 1946 roku jego szczątki zostały przeniesione na cmentarz Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A5-7-4). W 1929 roku został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, a w 1932 roku uhonorowany Krzyżem Niepodległości.

Rodzina

Władysław Baranowski, socjalista, związał się z Ireną, z domu Braulińską, co zaowocowało narodzinami dwóch synów. Są nimi Tadeusz oraz Jerzy.

Tadeusz, którego życie tragicznie zakończyło się w 1944 roku podczas powstania warszawskiego, pozostaje zapamiętany jako bohater. Jego brat Jerzy, po zakończeniu II wojny światowej, zdecydował się na emigrację do Wielkiej Brytanii razem z matką.

W latach 60. XX wieku Jerzy Baranowski podjął pracę w wpływowym tygodniku „Paris Match”, co przyczyniło się do jego uznania w środowisku dziennikarskim na emigracji.

---

Oceń: Władysław Baranowski (socjalista)

---