Kościół Świętego Ducha w Koninie

Obecny, piękny kościół, który znajduje się nieco na południe od pierwotnej budowli, został zbudowany w latach 1853–1854. W 1872 roku do wieży dodano nowe elementy, a jego obecny neoromanistyczny wygląd, często mylony z neogotykiem, został osiągnięty podczas renowacji trwającej od 1906 do 1909 roku.

Ta jednonawowa świątynia, zbudowana z nietynkowanej czerwonej cegły, jest przykładem estetyki XIX wieku. Nawa kościoła kryta jest dwuspadowym dachem, który ozdobiony jest dwiema krawędziami ceglanych pinakli, podobnymi do tych zdobiących fasadę kruchty oraz kalenicę nawy. Na uwagę zasługuje także ośmiokątna w przekroju dzwonnica, która wznosi się nad kruchtą, pokryta smukłym hełmem w kształcie ostrosłupa.

Wnętrze kościoła imponuje jednolitą białą tonacją, a nawę oświetlają duże, półokrągło zamknięte okna. Otaczają ją wolnostojące, jednopiętrowe emporami, podparte na filigranowych kolumienkach korynckich. Przekrycie nawy jest unikalnym przykładem architektonicznym, gdzie dźwigary stropowe podzielone są na 15 kwadratowych pól, w których umieszczone są półsferyczne czasze, stworzona z metalowych prętów i pokryta gipsem.

Prezbiterium zdobi drewniany neoromański ołtarz z wizerunkiem Chrystusa nauczającego, uzupełniony amboną w podobnym stylu. Na chórze znajduje się neogotycki organ, zakupiony w 1959 roku z zabytkowego kościoła ewangelickiego im. Cesarza Fryderyka III w Polanicy-Zdroju, wykonany przez renomowaną firmę organmistrzowską Schlag & Söhne ze Świdnicy.

Całość otacza ozdobny, żelazny płot, a przy kościele znajduje się zabytkowa pastorówka z 1840 roku, która dopełnia klimat tego miejsca.