Kazimierz Czyżewski, wybitny polski inżynier hydrotechnik, urodził się 3 marca 1921 roku w Koninie. Swoje życie zawodowe poświęcił projektowaniu zapór i zbiorników wodnych, wnosząc znaczący wkład w rozwój polskiej hydrotechniki.
Jego dorobek zawodowy oraz pasja do inżynierii były bardzo widoczne w jego pracy, która miała ogromne znaczenie dla zarządzania wodami w naszym kraju. Zmarł 29 maja 1982 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie trwały ślad w tej dziedzinie.
Życiorys
Kazimierz Czyżewski, inżynier z pasją i zaangażowaniem, był synem Włodzimierza, który pełnił rolę nauczyciela gimnazjalnego. Ukończył szkoły powszechne w Cieszynie oraz Kaliszu, a w 1938 roku zdobył świadectwo maturalne w liceum w Kaliszu. Jego wojskowa kariera rozpoczęła się w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim, a następnie w 7 pułku artylerii ciężkiej, stacjonując w Poznaniu.
W 1939 roku, jako podchorąży, wziął udział w walkach w ramach Armii „Poznań”, biorąc czynny udział w bitwie nad Bzurą. Po zakończeniu działań wojennych, do lutego 1940 roku, pozostawał w Kaliszu, a następnie został przesiedlony na Lubelszczyznę, gdzie przez dłuższy czas pracował jako praktykant leśny. Jego związek z Armią Krajową zaowocował uzyskaniem stopnia podporucznika, a w latach 1945-1946 nadal służył w Ludowym Wojsku Polskim.
Po demobilizacji Czyżewski osiedlił się we Wrocławiu, gdzie rozpoczął studia inżynieryjne na Politechnice Wrocławskiej. W 1950 roku uzyskał dyplom magistra inżyniera budownictwa wodnego. W trakcie studiów pracował w Okręgowej Dyrekcji Dróg Wodnych oraz Państwowym Kierownictwie Studium ds. drogi wodnej Odra-Dunaj. Od 1951 roku był zatrudniony w wrocławskim oddziale Centralnego Biura Studiów i Projektów Komunikacyjnego, które po reorganizacji przyjęło nazwę Centralne Biuro Studiów i Projektów Budownictwa Wodnego „Hydroprojekt”.
Czyżewski zyskał również doświadczenie jako starszy asystent w Katedrze Budownictwa Wodnego na Politechnice. W 1952 roku przeszedł do centrali biura „Hydroprojekt” w Warszawie, gdzie aktywnie uczestniczył w zespole zajmującym się przebudową koryta rzeki Bug, co miało na celu umożliwienie żeglugi. Jako kierownik pracowni hydrotechnicznej projektował głównie zapory wodne oraz zbiorniki retencyjne, w szczególności w trudnych warunkach górskich.
W jego dorobku znalazły się projekty zapór i zbiorników, takie jak te na Sole w Tresnej, na Czarnej Przemszy w Przeczycach, na Pilicy w Sulejowie, oraz na Czarnej Staszowskiej w Chańczy koło Staszowa. Wśród osiągnięć Czyżewskiego figuruje także projekt zapory i zbiornika wodnego na rzece Tygrys w Amarah w Iraku. Był aktywnym członkiem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Wodnych i Melioracyjnych, gdzie pełnił również rolę rzeczoznawcy tej organizacji.
W latach 1977-1980 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Polskiego Komitetu Naczelnej Organizacji Technicznej ds. Gospodarki Wodnej, a także był członkiem Polskiego Komitetu Międzynarodowej Komisji Wielkich Zapór. Autor wielu publikacji, w tym współautorstwa ważnej pozycji pt. „Zapory wodne”, wydanej w 1973 roku.
Ostatecznie, Kazimierz Czyżewski znalazł swój ostatni spoczynek na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, gdzie został pochowany, pozostawiając po sobie trwały ślad w polskiej inżynierii wodnej.
Oceń: Kazimierz Czyżewski (inżynier)